Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Νέφη

'''Νέφη''' ονοµάζονται οι αιωρούµενοι ατµοσφαιρικοί σχηµατισµοί οι οποίοι αποτελούνται από υδροσταγόνες, παγοκρυστάλλους ή και από συνδυασµό υδροσταγόνων και παγοκρυστάλλων. Ουσιαστικά πρόκειται για το αποτέλεσµα της συµπύκνωσης των υδρατµών (H<sub>2</sub>O) που περιέχονται στην ατµόσφαιρα. Βασικό ρόλο στον κύκλο ζωής ενός νέφους, από το σχηµατισµό του έως την ανάπτυξη και διάλυσή του, παίζουν οι ατµοσφαιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα η παρουσία κατακόρυφων κινήσεων στην ατµόσφαιρα. Άλλες παράµετροι από τις οποίες καθορίζεται ο σχηµατισµός και η εξέλιξη ενός νέφους είναι: 

* η περιέκτικότητά της αέριας µάζας σε υδρατµούς,   
* η θερµοκρασία της αέριας µάζας και η διαφορά της από τη θερµοκρασία του περιβάλλοντος,  
* η παρουσία µετώπων και η επίδραση του αναγλύφου µιας περιοχής. 

Σύµφωνα µε το ∆ιεθνή Άτλαντα Νεφών καθορίζονται 10 κύριοι τύποι. Με βάση τη µορφή τους τα νέφη διακρίνονται σε δυο βασικές κατηγορίες: τα στρώµατα (stratus) και τους σωρείτες (cumulus). Παράλληλα θέτοντας ως κριτήριο το ύψος στο οποίο τοποθετούνται οι βάσεις τους, τα νέφη διακρίνονται σε ανώτερα (cirrus), µέσα (alto), κατώτερα και σε νέφη κατακόρυφης ανάπτυξης (cumulonimbus). Η ονοµασία του κάθε νέφους προκύπτει από το συνδυασµό των δυο παραπάνω κριτηρίων. Το ύψος εισέρχεται στην ονοµασία ως πρόθεµα, ενώ η µορφή ως κατάληξη.



'''Σύντομη ιστορική αναδρομή'''

Η πρώτη επίσημη κατηγοριοποίηση νεφών έλαβε χώρα στις αρχές του 19ου αιώνα (1802) από το Γάλλο φυσικό Lammarck χωρίς όμως να λάβει σημαντική αναγνώριση. Το 1903 ωστόσο ένας Άγγλος συνάδελφός του, ο Luke Howard, πρότεινε ένα άλλο σύστημα κατηγοριοποίησης το οποίο έτυχε ευρείας αποδοχής, έχοντας ως χαρακτηριστικό τη χρήση λατινικών όρων. Οι 4 βασικοί τύποι κατά Howard ήταν τα stratus (οριζόντιας ανάπτυξης), τα cumulus (κατακόρυφης ανάπτυξης), τα cirrus (ινοειδή νέφη) και τα nimbus (βροχοφόρα).  Όλα τα νέφη μπορούσαν να ονομαστούν με συνδυασμό των παραπάνω τύπων. Έτσι λ.χ. με τον όρο nimbostratus χαρακτηριζόταν σύννεφο βροχής με οριζόντια ανάπτυξη και με τον όρο cumulonimbus ένα σύννεφο βροχής με κατακόρυφη ανάπτυξη. Το 1887 οι Abercromby και Hildebrandson διαφοροποίησαν ελάχιστα το σύστημα του Howard, κάνοντας κάποιες προσθήκες. Εν τέλει δημοσίευσαν ένα σύστημα, το οποίο με ελάχιστες μεταβολές χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Σύμφωνα με αυτό το σύστημα, αλλά και σύμφωνα με το Διεθνή Άτλαντα Νεφών καθορίζονται οι 10 προαναφερόμενοι κύριοι τύποι.


{| class="wikitable"
|-
! ΚΑΤΩΤΕΡΑ ΝΕΦΗ (0 - 2000 km)
|-
| Κείμενο κελιού
|}